احمد امیری: ادبیات نباید دست‌مایه جناح‌های سیاسی قرار بگیرد.
یک شاعر گفت: اگر جلسات خصوصی شعر نباشند، شعر آزاد هم وجود نخواهد داشت.
احمد امیری در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) در خوزستان بیان کرد: جلسات شعر ما در سراسر کشور سه گروه هستند و شامل جلسات دولتی (حوزه هنری و ارشاد) جلسات تشکل‌ها و سازمان‌های مردم نهاد که به نوعی جوشش مردمی هستند و سازمان‌های حقوقی برگزارکننده آن برنامه‌ها می‌باشند و گروه سوم در منازل افراد برگزار می‌شوند و خصوصی هستند.
وی افزود: جلسات خصوصی جلساتی هستند که از دیرباز بوده‌اند و کسی نمی‌تواند از تشکیل آن‌ها جلوگیری کند. این جلسات منافاتی با دیگر جلسات شعر ندارند. اما در کل لازمه کلیه جوامع ادبی اجرای قوانینی برای بقا می‌باشد. وجود این قوانین برای حفظ حریم‌ها و پاسداشت ادبیات ضروری است.
امیری خاطرنشان کرد: ما در جلسات ادبی دولتی شاهد دخالت سلایق برگزارکنندگان هستیم و این باعث دل‌سردی و پراکنده شدن شاعران می‌شود و کمکی به ادبیات امروز ما، که زیاد هم محکم و استوار نیست، نمی‌کند. جلسات خصوصی و جلسات وابسته به سازمان‌ها نیز خوب است و می‌تواند مفید باشد اما در صورتی که حریم‌ها رعایت شود.
این شاعر تصریح کرد: رعایت نکردن حریم‌ها در جلسات ادبی می‌تواند به معضلی تبدیل شود که به وجهه اجتماعی شعر لطمه می‌زند و دید جامعه نسبت به ادبیات را هم تغییر می‌دهد اما اگر شاعران در جلسات ادبی شاعرانه صحبت کنند، حضار هم از آن جلسات بهره می‌برند.
او تاکید کرد: اگر جلسات خصوصی شعر نباشند، شعر آزاد هم وجود نخواهد داشت. ناگفته نماند که ادبیات نباید دست‌مایه بعضی جناح‌ها شود. ما نباید شعر و ادبیات را به سادگی بفروشیم. شعر و ادبیات بحث‌های سیاسی و اجتماعی دارد اما نباید دست‌مایه آن‌ها قرار بگیرد. یکی از موضوع‌های مهم این انجمن‌ها این است که کسی باید جلسات خصوصی را اداره کند که دغدغه شعر و ادبیات داشته باشد.
امیری اظهار کرد: من همیشه سعی می‌کنم جو جلسات شعر را غیردولتی ببینیم چراکه معتقدم اداره جلسات دولتی را باید به شاعران سپرد اما در کل هیچ کدام از این جلسات را نفی نمی‌کنم.